Z robieniem skarpetek jest jak z gotowaniem rosołu – każda gospodyni ma swój sekretny przepis, dzięki czemu, rosół rosołowi nierówny i każdy smakuje inaczej. Tak też jest ze skarpetkami: metod i technik ich robienia jest bardzo dużo. Skarpetkowe dziewiarki dzielą się na te, które robią od dołu i te, które robią od góry. Podobnie jest również z wyrabianiem pięty: ilość technik jest niezliczona, chociaż i tutaj pewne techniki są bardziej, a inne mniej popularne. Generalnie rzecz biorąc, to przede wszystkim kwestia umiejętności zrobienia pięty powoduje, że niedoświadczone dziewiarki boją się robić skarpetki, bo nigdy nie wiadomo, czy uda im się zrobić ten “zakręt”.

W dzisiejszym wpisie pokażemy, że skarpetki nie takie straszne i nawet mało doświadczona dziewiarka, która umie robić oczka prawe i lewe, zamykać oczka, da sobie radę, a przedstawiony tutaj skrócony opis będzie motywacją do dalszego skarpetkowego szaleństwa dziergania.

Zaczynamy!

Do zrobienia skarpetek potrzebne są druty i włóczka. Skarpetki można zrobić nawet na dwóch drutach, ale bardziej profesjonalne jest robienie na 5 drutach, dzięki temu unikniemy zszywania i powstaniu szwu, któy może powodować dyskomfort noszenia.

W naszym przykładzie korzystamy z włóczki merynosowej (50 gramów to 170 metrów), do której używamy druty 3-3,5mm.

Nabieramy 48 oczek i rozkładamy je po 12 oczek na czterech drutach. Zamykamy okrąg i przerabiamy pierwszy rząd. Ponieważ robótkę robimy od góry, zaczynamy więc od ściągacza 2 oczka prawe/2 oczka lewe.

W ten sposób przerabiamy 30 rzędów: 2 lewe, 2 prawe, 2 lewe, 2 prawe,… idziemy spiralnie do przodu, więc dla łatwego liczenia, ile jest już zrobionych rzędów proponuję nie obcinać nitki brzegowej (niech sobie wisi i wskazuje nam początek robótki), albo używać markerów.

Po zrobieniu 30 rzędów ściągacza robimy kolejne 30 rzędów, tym razem same oczka prawe. W ten sposób od początku robótki do pięty mamy zrobione 60 rzędów.

Po zrobieniu 60 rzędów przechodzimy do zrobienia pięty. Przedstawiona tutaj metoda jest oparta na rzędach skróconych. Dzięki tej metodzie wyrobienie pięty wychodzi idealnie w formie kwadratu przeciętego przekątną.

Do wyrobienia pięty bierzemy tylko połowę oczek, czyli w naszym przykładzie 24. Pozostałe rzędy odpoczywają na drutach, a my robimy przez następne rzędy coś na kształ klepsydry: najpierw robótka będzie nam się zwężała, potem przybierała na szerokości. Jak to robimy? Przerabiamy 23 oczka, a 24 oczko tylko przekładamy na drut, jedynie obwijając go nitką.

Dzięki takiemu owinięciu nie będzie powstawała dziurka. Odwracamy robótkę i robimy 22 oczka lewe, ponownie nie przerabiając ostatniego oczka, tylko przekładając je i owijając dookoła niego nitkę. Robimy kolejny rząd, tym razem mamy już 21 oczek do przerobienia, ostatnie, a właściwie przedostatnie oczko nie jest przerabiane, tylko przekładane po owinięciu nitką. Tak robimy kolejne rzędy, za każdym razem nie przerabiając ostatniego przerobionego poprzednio oczka, aż dojdziemy do 6 oczek na szczycie i po 9 oczek po lewym i po 9 oczek po prawym boku. Jeślibyśmy chcieli przedstawić to na wzorze papierowym, to wyglądałoby to następująco:

gdzie “x” oznacza zwykłe oczko prawe, a przekreślone “0” oznacza oczko przełożone i obkręcone nitką. Z boku wygląda to tak:

Po dojściu do sześciu oczek szczytu piramidy, zaczynamy proces odwrotny, czyli będziemy dodawać oczka po obu stronach.”Dodawanie” tak naprawdę będzie polegało na dobieraniu oczek, które w poprzedniej fazie robótki zostawialiśmy obkręcone po bokach. Przerabiając kolejny rząd zawsze dobieramy jedno oczko, które przy zwężaniu zostawialiśmy nieprzerobione i obkręcone nitką. Teraz dobieramy po jednym oczku, a następnie 1 oczko ponownie obkręcamy nitką. Dzięki temu po przerobieniu 18 rzędów i dobraniu poprzednio zostawionych oczek, wrócimy do stanu wyjściowego, czyli 24 oczek.

Gdy już dojdziemy do tego momentu, znów zaczynamy robić na okrągło, dołączając pozostałe 24 oczka, które odłożyliśmy na boczne druty, gdy zaczynaliśmy wyrabiać piętę. Zaczynamy na nowo pracę na spiralkę i robimy około 54-56 rzędów. Odpowiada to rozmiarowi żeńskiej stopy numer 38-39.

W pierwszym lub drugim rzędzie po tym, jak zaczynamy na nowo robić na okrągło, można zmniejszyć ilość oczek o 4, ponieważ zazwyczaj stopa jest węższa niż kostka i łydka.

Po zrobieniu 56 rzędów dochodzimy do zakończenia skarpetki. Robimy 21 oczek (przy całkowitej ilości oczek 44) po czym przerabiamy dwa oczka razem na prawo. Dalej robimy 21 oczek i znów przerabiamy 2 oczka na prawo. Robimy 20 oczek i przerabiamy dwa oczka na prawo, 20 oczek i znów dwa oczka na prawo. Robimy 19 oczek i dwa oczka na prawo, i 19 oczek i znów dwa oczka na prawo. W ten sposób zaczyna nam powstawać szew zamykający skarpetkę u nasady palców. Po przerobieniu trzech rzędów widać, że szew lekko skręca na prawo. Jeśli teraz następne trzy rzędy przerobimy ponownie redukując w tym samym miejscu po jednym oczku dwa razy, ale zamykając oczka na lewo, to powstanie nam zygzak w miejscu redukcji oczek. Po kolejnych 3 rzędach, przerabiamy następne trzy rzędy, ale znów zamykając oczka na prawo i potem znów trzy rzędy, zamykając oczka na lewo. Wygląda to tak:

Jeśli 4 razy zamykamy po 3 oczka po obydwu stronach, to dochodzimy do 20 oczek na drutach. Oczka te przekłądamy na dwa druty: 10 pierwszych oczek i 10 drugich oczek i składamy druty razem. Następnie zamykamy oczka biorąc po jednym oczku z jednego druta i z drugiego druta naprzemiennie. Można to zrobić zszywając, albo zamykając dwa oczka razem, po jednym z każdego drutu.

I skarpetka gotowa. Proste? Proste!

Ale jeśli są jakieś pytania, to z chęcią odpowiemy. Piszcie, pytajcie!